Atai,
Nevizade,
Nevizade Atai,
(D.1582-Ö.1635)
XVII. yüzyılın en önemli divan şairlerinden biri olup mesnevi türünün son temsilcisidir.
1582 yılında dünyaya gelmiş ve iyi bir eğitim görmüş, medreselerde hocalık yapmış bir kişi.
Balkanlarda değişik yerlerde kadılık yapmıştır. Atai, rivayete göre güzel konuşan, nükteli ve alaycı bir insandır.
Divan edebiyatı şairi olarak gazel ve kaside yazmış. Esas başarısını mesnevilerinde göstermiştir. Mesnevilerinde çok kullanılan mevzular yerine yeni konuları ele almıştır.
Mesnevilerinde yerel hayatı, halkın yaşayış ve törelerini dile getirmiş. İstanbul'a has yerli unsurlar katarak İran mesnevi geleneğinden kurtulmayı denemiştir.
Eserleri:
Alemnümaa (Sakiname),
Nefhatü’l-Ezhar,
Sohbetü’l-Ebkar,
Hefthan,
Hilyetü’l-Efkar,
Hezliyyat,
Siyer-i Veysi Zeyli (Yarım kalmış)
Münşeat (Mektuplar).
Şaka’ik Zeyli,
